Τη ρώτησα με τι ασχολείται. Μου απάντησε. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η σύζευξη κίνησης, ψυχολογίας και δεν θυμάμαι τι άλλο, κράτησα τα στοιχεία της και αποχαιρετιστήκαμε με την υπόσχεση να τα ξαναπούμε. Πέρασαν μήνες, όπως συνήθως συμβαίνει, ξέχασα όσα ενδιαφέροντα μου είχε πει και κάποια στιγμή παραπονιόμουνα στη φίλη μου τη Μάρθα για το πρόβλημα κακογραφίας του γιου μου και το θέμα δυσλεξίας της κόρης. Η Μάρθα, γερμανοσπουδασμένη, έχοντας περάσει τη μισή ζωή της στην κεντρική Ευρώπη, όπου μεγάλωσε και τα παιδιά της μου απάντησε: Αν ήμασταν στη Βιέννη, θα σε έστελνα σε ένα κέντρο κινησιολογίας, όπου ζήτησα κι εγώ βοήθεια για τον δικό μου γιο πριν μια δεκαετία περίπου. Στην Αθήνα πού να βρεις τέτοιο πράγμα;

Το ‘φράγκο έπεσε’, η ‘μηχανή’ δούλεψε και θυμήθηκα την ενδιαφέρουσα συνάντηση προ μηνών. Ναι, κινησιολογία έκανε η Μαρία! Έψαξα τα κιτάπια μου. Είμαι πολύ οργανωμένο άτομο, βρήκα το χαρτάκι μαζί με κάτι συνταγές μαγειρικής, την πήρα τηλέφωνο, της εξήγησα το αίτημά μου και κλείσαμε ραντεβού.

Ξεκίνησε ο Μιχαήλ. Βρήκε τη δουλειά πολύ ενδιαφέρουσα. Έπρεπε να μάθει να κάνει καλά γράμματα αλλά κανείς δεν του ζήτησε να γράψει! Έκανε ένα σωρό περίεργες ασκήσεις γυμναστικής, τον ρωτούσαν, απαντούσε και φύγαμε μετά από κανένα δίωρο με οδηγίες για ασκήσεις στο σπίτι. Κάθε απόγεμα με θρησκευτική ευλάβεια τηρούσαμε το πρόγραμμα που μας έδωσε. Η έβδομη συνάντηση ήταν ανασκόπηση. Ο Μιχαήλ. θεώρησε ότι είχε καλυφθεί και του ήταν αρκετό. Όντως ο γραφικός του χαρακτήρας είχε βελτιωθεί αισθητά και η κοινωνικότητά του (το δεύτερο αίτημα) επίσης. Συνολικά περίπου τρεις μήνες για απίθανα πολλά αποτελέσματα.

Η Δέσποινα ζήλεψε την αποκλειστικότητα του αδερφού της και θέλησε κι αυτή να δοκιμάσει. Και πάλι ασκήσεις, νερό, πρόγραμμα, τα γνωστά. Μόλις τελείωσε ο Μιχαήλ αποφάσισε ότι και αυτή δεν θέλει να συνεχίσει άλλο. Τα αποτελέσματα; Μεγαλύτερη ικανότητα στη συγκέντρωση, βελτίωση της όρασης (φορούσε γυαλιά και δεν τα χρειαζόταν πια) και κυρίως έχει στα χέρια της ένα εργαλείο που το χρησιμοποιεί κάθε φορά που δυσκολεύεται να μάθει κάτι. Έχουμε  πια τον κωδικό μας: «Κυρία Μαρία». Το ξέρει. Θα φέρει το ποτήρι με το νερό, θα κάνει τη σειρά των ασκήσεων και μετά πάλι προσπάθεια να μάθει το ‘δύσκολο’ αντικείμενο. Μετά φαίνεται σαφώς πιο εύκολο.

Ο κωδικός «Κυρία Μαρία» λειτουργεί και στη δική μου δουλειά άψογα. Είμαι φιλόλογος σε γυμνάσιο. Κάποιες φορές οι μαθητές μου είναι ιδιαίτερα αναστατωμένοι, ανήσυχοι ή κουρασμένοι. Χρησιμοποιώ την ίδια σειρά των ασκήσεων -δυο-τρία λεπτά- και μετά συνεχίζουμε κανονικά μάθημα. Είναι η αγαπημένη τους «γυμναστική». «Πότε θα ξανακάνουμε γυμναστική κυρία;» και «γιατί δε γίνατε γυμνάστρια;» (αυτό δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου!). Το χρησιμοποιώ με φειδώ και λειτουργεί τόσο, που δεν πιστεύω στα μάτια μου (και στα αυτιά μου). Η τάξη ησυχάζει και η μαθησιακή διαδικασία ακολουθεί απρόσκοπτα την πορεία της!

Δεν βρίσκετε κι εσείς ότι δίκαια θεωρώ μεγάλη τύχη τη συνάντηση και τη συνεργασία με την Μαρία Καρακοστάνογλου;

Ελένη Προκοπίου

εκπαιδευτικός